Vereniging van Velema's Uit Veele

11/14/08

Buren

Buren moesten vree met elkaar houden, ook daarin voorziet het Landrecht. Wie een huis bouwde, moest drie voeten van de erfscheiding blijven opdat tijdens de bouw ladders op zijn eigen heem konden staan ‘ende ock de druppe van den timmer moege vallen op sijn eigen grond’. ‘Timmer’ betekent bouwwerk en vroeger kende men nog geen dakgoten.

Brood bakte men zelf in de voor dit doel opgebouwde stenen ovens, die bij de woningen stonden. Maar wie zo’n oven optrok, moest weer drie voeten van buurmans grond blijven en de opening in die oven moest naar zijn eigen kant gemaakt worden. Dit waarschijnlijk om te voorkomen dat de buurman af en toe in de rook kwam te zitten. Een gezegde in het

Groningerland houdt in, dat de meeste burenruzies ontstaan door twee dingen: kinderen en kippen. Dat wist men vijf eeuwen geleden blijkbaar ook al, want het Landrecht bevat ook een aantal bepalingen over beesten en voervluchtige vogels.

Wie kippen of soortgelijk pluimvee hield, moest zorgen voor een afrastering van minsten drie voeten hoog en “vloge daer over, soe salmen dat binden’; dan moesten de dieren dus gekortwiekt worden. Toch mochten kippen wel buiten de afrastering scharrelen, geteuige het volgende artikel: ‘Een hoen mag gaen buten syns heren hoff, soe veer als een vrouwe meyt ene vorder ploechyser mag warpen binnen die doere staen, ende warpen tusschen die benen wth. Dus: om te bepalen, hoe ver de kippen mochten komen kon de vrouw, met het voorste ploegijzer op de drempel gaan staan met gespreide benen. Ze moest dan van tussen de benen dat ploegijzer wegwerpen en waar het terecht kwam lag de grens.